از نظر طب ایرانی، همیشه بهترین درمان پیشگیری است. در منابع طب ایرانی می‌بینیم که بیشترین تمرکز بر اصلاح سبک زندگی و رعایت مواردی است که از ایجاد بیماری پیشگیری کنند.
در همین راستا طب ایرانی تاکید بر عدم مواجهه با عامل بیماریزا (مثل ماسک زدن و شستشو و ضدعفونی کردن دستها)، تقویت ایمنی بدن (با اصلاح سبک زندگی) و هوشیار کردن بدن برای واکنش به‌موقع در برابر عامل بیماریزا (با واکسن زدن) دارد. 
هم چنین با دقت در منابع غنی طب ایرانی، ردپاهای قوی از مواردی شبیه واکسن پیدا می‌کنیم که با توجه به دانسته‌ها و تجهیزات پزشکی آن زمان، از نظر مبنای فکری و عقلی و تجربی بسیار دقیق و قابل توجه بوده اند.
در منابع علمی توصیه به تجربه‌هایی شبیه واکسیناسیون را در حدود ۵۰۰ سال قبل در طب ایرانی می‌بینم.
اولین نشانه‌های اقدام به اعمالی شبیه واکسیناسیون، مواجه کردن عمدی افراد با زخم‌های آبله یا حتی استفاده از خاکستر عقرب برای ایمنی در مقابل عقرب گزیدگی بوده‌است. شاید با پیشرفت علم، امروزه بعضی از این روشها کاملا بی اثر باشد اما کنکاش در مبانی علمی و عقلی آنها حاکی از اهمیت دادن طب ایرانی به روش‌هایی مثل واکسیناسیون است.
کشف واکسن آبله بوسیله ادوارد جنر به سال ۱۷۹۶ یعنی فقط ۲۲۵ سال قبل بر می‌گردد.
بنابراین نه تنها در طب ایرانی هیچ‌گونه ممانعتی برای واکسن زدن وجود ندارد، بلکه حدود ۲۷۰ سال قبل از کشف واکسن، اشاراتی به لزوم وجود واکسن برای هشیارسازی طبیعت بدن به عامل بیماریزا وجود داشته است.
نتیجه می‌گیریم بسیاری از اخبار و اطلاعاتی که این روزها در فضای مجازی دست به دست می‌چرخد مثل توصیه به مصرف زنجبیل یا سیر و... برای پیشگیری از کرونا، ماسک نزدن به بهانه ایمنی بدنی قوی، عدم استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ها و بدتر از همه توصیه به عدم واکسیناسیون، نه تنها شایعه بلکه توصیه‌های بسیار غلط در جهت منافع شغلی و شخصی افراد سودجو است.
دکتر فاضله حیدریان (متخصص طب سنتی ایران)
منبع مطلب: انجمن طب سنتی ایران