فهرست

طب سنتی و مکمل در جهان:

در سال 1978 سازمان بهداشت جهانی بيانيه ای در زمينه توسعه طب سنتی منتشر نمود. در بيانيه مزبور طب سنتی به طور خلاصه اينگونه تعريف شده است: تمامي علوم نظری و علمی که در تشخيص طبی، پيشگيری و درمان بيماری های جسمی، ذهنی يا نابهنجاری های اجتماعی به کارمی رود و به صورت گفتاری يا نوشتاری از نسلی به نسل ديگر انتقال يافته باشد.

در سال 2002 ميلادی سازمان بهداشت جهانی طب سنتی را با جزئيات بيشتری اين گونه تعريف نموده است: طب سنتی واژه ای کلی است که هم به سيستم های طب سنتی مانند طب سنتی چين، آيورودای هند و طب يونانی-عربی و هم به اشکال مختلف طب بومی اطلاق می گردد. درمان های طب سنتی شامل دارو درمان (استفاده از گياهان دارویی، اجزاء حيوانی و معدنی) و روشهای غير دارویی (مانند طب سوزنی، ماساژ و درمان های روحی و روانی) می باشد. در کشورهایی که سيستم خدمات پزشکی در آنها بر پايه طب مدرن استوار است، به جای طب سنتی اغلب از واژه طب مکمل و طب جايگزين يا طب غير متعارف استفاده می شود.

سازمان بهداشت جهانی از سال 2002 میلادی، استراتژی های مدونی را در زمینه توسعه طب سنتی و مکمل منتشر نموده است.

 

منابع بیشتر 

     Establishment of Pharmaceutical Production in Developing Countries1969 

Health manpower development1976

 Promotion and development of training and research in traditional1977

Traditional medicine and medicinal plants1988

 Traditional medicine and modern health care1989

Traditional medicine198

 Traditional medicine2009

Traditional medicine2014

WHO traditional medicine strategy 2002-2005 

WHO traditional medicine strategy 2014-2023