فهرست

طب سنتی در ايران:

طب سنتی ایران با سابقه بیش از 7 هزار سال در سرزمین پارس، پاسخگوی جمعیت عظیمی از ربع مسکون در زمینه تأمین علم طب، طبیب و دارو بوده است.
طب سنتی ايران، يک مکتب طبی کامل و پويا است که جهان را به عنوان نظام احسن و آفريده خالق عليم و حکيم می نگرد و پزشک را از بابت تسلط و احاطه او به علوم مختلف و درک صحيح او از جهان هستی حکيم ناميده است.
طبق نقل سيريل الگود مورخ پزشکی، قبل از طب يونانی وجود داشته است و ايرانيان اصول آن چيزی را که طب يونانی ناميده شده، به يونانيان تعليم دادند و در ايران قديم وضعيت طب پيشرفته تر از آشور بود.
ستارگان طب سنتی ايران مانند ابن سينا، رازی، علی بن عباس اهوازی، ابن ابی الصادق نيشابوری، سيد اسماعيل جرجانی و عماد الدين محمود شيرازی حدود هشت قرن هدايت دانشگاه های طب در غرب و شرق را برعهده داشتند.
دکتر نرمن هاوارد جونز در مجله سازمان جهاني بهداشت در سال 1972 می نويسد:
"مهمترين مولف کتابهای طبی در اسلام ابوعلی الحسين ابن سينا می باشد ... کتاب طبی او که به نام قانون فی الطب موسوم است و تاکنون هرگز کتابی به اين اندازه شهرت نداشته است، مدت 500 سال در دانشکده های پزشکی اروپا و آسيا تدريس می شده است.
با ورود استعمار به ایران، یکی از اولین نقاطی که مورد هدف قرار گرفت، طب پارسی بود.
با تأکید مجدد سازمان جهانی بهداشت بر توسعه مکاتب طب سنتی در ایران، آموزش رسمی طب سنتی در ایران، در زمان وزارت آقای دکتر لنکرانی، در دستور کار قرار گرفت و به همت آقای دکتر لاریجانی و دکتر شمس اردکانی، پذیرش دستیار طب سنتی از بین پزشکان علاقمند، در سال 1386 در دانشگاه علوم پزشکی تهران، آغاز شد.
هم اکنون 7 دانشکده طب سنتی و 16 گروه طب سنتی در دانشگاه های علوم پزشکی کشور موجود می باشد که بیش از 500 فارغ التحصیل یا دستیار طب سنتی در حال تحصیل، در حال فعالیت می باشند.