فصل پاییز دارای مزاج سرد و خشک است؛ به همین خاطر باید در این فصل از کارهایی که بدن را خشک می‌کند، پرهیز شود؛ مانند زیاد تعریق کردن و فعالیت در فضاهای خشک؛ چرا که این موارد خشک‌کننده بدن هستند.
در این فصل مصرف مواد غذایی سرخ‌کردنی، غذاهای بسیار گرم و شور و ادویه‌ها بدن را خشک‌تر می‌کند و بدن که خشک شود، مستعد بیماری‌ها خواهد شد؛ مانند اضطراب، بی‌خوابی، بدخوابی، استرس‌های نابجا و نگرانی‌ها از جمله بیماری‌هایی است که با خشک شدن بدن بروز می‌کند.
پرخوری و پُرنوشی ضعف هاضمه می‌آورد؛ ضمن اینکه در فصل پاییز از خواب روزانه باید پرهیز شد؛ چرا که به شدت بیماری‌‌زا ست؛ به ویژه آنکه فاصله کمی با میل کردن غذا داشته باشد.
پاییز فصلی است که طبیعت به سمت خواب می‌رود و به اصطلاح ضد روح است و خمودگی به بار می‌آورد و سرمای آن نیز اذیت‌کننده است؛ در نتیجه توصیه می‌شود از سرمای صبحگاهان آن پرهیز کرد.
باید شب‌ها حتماً با یک روانداز یا پتو استراحت کرد؛ به ویژه سالمندان و افرادی که در مرحله رشد هستند باید به این نکته توجه بیشتری داشته باشند؛ به دلیل اینکه دمای بدن چنین افرادی کمتر است و باید روانداز آنها کامل بوده تا دچار سرماخوردگی نشوند.
نباید فریب گرمای میان‌روز در فصل پاییز را خورد و لباس کم پوشید، لذا باید افراد در فصل پاییز به دلیل مغز به جهت جایگاه حساسی که دارد ناحیه سر را به خوبی بپوشانند، به خصوص آن افرادی که سردی و ضعف مغز دارند. مانند کسانی که دچار سینوزیت هستند باید بر اساس مزاج و اقلیم زندگی‌شان کلاه بر سر کنند.
از تغییر فضای تنفسی در افراد پرهیز شود. باید مراقب از هوا به هوا شدن بود؛ برای نمونه کودکی به مدرسه می‌رود و کلاس دارای هوای گرم است، بدون پوشش از کلاس خارج شده و به محیط سرد وارد می‌شود که همین تغییر هوا باعث مستعد شدن به سرماخوردگی شده؛ در نتیجه باید نوع پوشش متناسب با تغییر هوا تنظیم شود.
منبع مطلب: انجمن علمی طب سنتی ایران